ΧΑΝΩ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΧΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΜΟΥ!!

Πόσες φορές δεν θυμόμαστε που βάλαμε τα κλειδιά μας.Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ συνέχεια μεχρι που είδα αυτές τις ιδέες.

μια παλιά ζώνη αυτοκινήτου βοηθάει

μικρα ξυλινα καδράκια όπου λυγίζοντας κουτάλια και πηρούνια μπορούμε να τα φυλάμε στην κουζίνα

μπορούμε να φτιάξουμε ένα καδρακι όπου βάζοντας φελτ μπορούμε να κολλήσουμε τα μπρελοκ μας απο σκρατς

μπορούμε επίσης να βάλουμε ένα μαγνητη και απλά να τα αφήσουμε να μαγνητιστούν

ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΛΕΙΔΙΩΝ ΕΥΧΟΜΑΙ!!!

Η ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ!

Η μαμά είναι το σπίτι!!!Θα πείτε τώρα καλά τρελή είναι αυτή?Και όμως έτσι είναι.μια μαμά ειναί το σπίτι.Πρώτα από όλα είναι σύζυγος.Και τί θα πει σύζυγος?Θα πει να περιποιείται το έτερον ήμισυ.Να φροντίζει τις ανάγκες του.Κατόπιν είναι καθαρίστρια.Αν δεν πλύνει πιάτα,ρούχα αλλά και μπαλκόνια δεν νομίζω να το κάνει κάποιος άλλος.

Έπεται και ο ρόλος της μαγείρισσας-ζαχαροπλάστριας.Γιατί δεν φτάνει να σερβίρει φαγητό αλλα θέλουμε οπωσδήποτε και τα γλυκάκια μας.

Καθώς η μέρα προχωράει γίνεται σοφέρ, πληρωτής,ανεφοδιαστής ντουλαπιών και ψυγείου.
Και εκτός των άλλων πρέπει να είναι διασκεδαστής για τα παιδιά της ,δάσκαλος για να μπορεί να τα βοηθήσει όπου χρειάζεται αλλά και ψυχολόγος γιατί χωρίς γνώσεις ψυχολογίας πού πας κυρία μου να γίνεις μάνα?
Σίγουρα θα γίνει και διαφημιστής κατά την διάρκεια της μέρας...Θα αναδείξει όλα τα χαρίσματα των παιδιών της αλλά και του συζύγου της.Ενίοτε και τα δικά της αν εργάζεται ή και όχι.
Θα πρέπει να έχει γνώσεις οικονομίας για να μπορεί να τηρήσει τον προυπολογισμό σε σωστά επίπεδα.Ένα πτυχίο στη νοσηλευτική απαραίτητο εφόδιο για τα ατυχήματα που θα παρουσιαστούν.
Σίγουρα χρειάζονται γνώσεις επιδιορθωτή αλλά και μπογιατζή...Ε  αν εχει και καποια γνώση στην διοργάνωση εκδηλώσεων δεν μας χαλάει.
ΚΑΙ ΣΑΣ ΡΩΤΩ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ Η ΟΧΙ?

ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΒΑΡΥ?

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΟΥΝ!!!

http://ligakaikala.blogspot.gr/2013/01/blog-post_25.html

ΜΙΑ ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΟ!!!

 ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ SITE ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ!!!ΑΞΙΖΕΙ!!!

http://www.moma.org/interactives/destination/destination.html

ΕΥΚΟΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ

ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΖΑΡΙΑ!!!ΚΟΒΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΒΑΦΟΥΜΕ ΑΣΠΡΕΣ ΤΙΣ ΚΟΥΤΕΣ ΚΑΙ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΒΟΥΛΕΣ

ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΧΑΡΤΟΝΙ Η ΑΚΟΜΑ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΕΣ ΠΑΛΕΤΕΣΦΟΡΑΜΕ ΜΟΝΟΧΡΩΜΑ ΡΟΥΧΑ  ΚΑΙ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΙΝΕΛΟ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΖΩΓΡΑΦΟΙ

ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΤΡΑΠΕΖΟΜΑΝΤΗΛΟ Η ΑΛΛΟ ΥΦΑΣΜΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΔΥΟ ΤΡΥΠΕΣ ΓΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑΚΙΑ

ΔΙΠΛΩΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΡΤΑ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟ ΔΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΔΥΟ ΚΟΡΔΕΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΜΕ ΔΥΟ ΚΕΡΑΙΕΣ...ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΕΡΤΑΣ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ Η ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ Η ΜΕΛΙΣΣΟΥΛΕΣ Η ΚΑΙ ΧΕΛΩΝΑ


ΚΑΛΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ!!!

ΝΕΑ ΓΛΩΣΣΑ

Σήμερα μαθαίναμε κάποιες λέξεις στα Αγγλικά με την Εβελίνα

μπάλα-μπολ
σουπα-σουπ
μπανανα-μπανανα

οπότε αρχίζει και η Εβελίνα κουταλ(για το κουτάλι)πηρουν(για το πηρούνι)μανταλ (για το μανταλάκι)
Νέα γλώσσα Εβελίνας.
χαχαχα

Ο ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΗΣ

ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ Ο ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΗΣ

Λίγο πριν να κοιμηθούμε απο το μπαλκόνι μας είδαμε ένα αστέρι να πέφτει.Έτσι δημιουργήθηκε η ιστορία του Πεφταστέρη. 

 Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ο Αστέρης.Ο Αστέρης ήταν ψήλα στον ουρανό και ήταν τόσο φωτεινός όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.Ο Αστέρης είχε ένα φίλο που τον έλεγαν Τεό.Από ψηλά από τον ουρανό κοιτούσαν την γη.Έβλεπαν τους ανθρώπους να τρέχουν πανικόβλητοι πηγαίνοντας στις δουλειές τους και κανένας μα κανένας δεν κοιτούσε ψηλά για να τους δει.Εκεί λοιπόν που κοιτούσαν είπε ο Αστέρης στον Τεό: Δεν πάμε εμείς Τεό κάτω στη γη για να γνωρίσουμε τους ανθρώπους και να τους πούμε να περνάνε περισσότερη ώρα κοιτώντας τα αστέρια?Έτσι δεν θα αισθανόμαστε μοναξιά.Συμφώνησε ο Τεό και έδωσαν ραντεβού την επόμενη μέρα να ξεκινήσουν το ταξίδι τους.Όμως δεν υπολόγισαν σωστά και όταν ξεκίνησαν δεν έβαλαν σωστά στόχοστη γη και έτσι μερικά χιλιόμετρα πριν να φτάσουν  πήραν φωτιά και έτσι σχημάτισαν πολλά μικρά κομματάκια που είχε σχήμα ουράς μέχρι που εξαφανίστηκε.Και έτσι ο Αστερής έγινε Πεφταστέρης..



ΑΣ ΚΟΙΤΑΜΕ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ!!!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ






ΜΙΑ....ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Η ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ
 
Μυγδαλίτσα, μυγδαλιά
πώς μαράθηκαν οι ανθοί σου;
Έλα, ιδές την, κοπελλιά
και ριζώσου στην αυλή σου!

Με κλεισμένα τα μπουμπούκια

μια μικρούλα κερασιά

 κάποια μέρα του Φλεβάρη
λέει στην αμυγδαλιά:

“Γιατί βιάστηκες ν΄ανθίσεις
όμορφή μου Αμυγδαλιά;
Δεν κρυώνεις, δεν παγώνεις
δε φοβάσαι το χιονιά;”

 “Τον φοβάμαι η καημένη
σαν φυσάει δυνατά
και τα άσπρα μου λουλούδια
τα παγώνει, τα μαδά.

Μα ανθίζω για να δώσω
στα μελίσσια που πονώ,
λίγο μέλι η καημένη
και τον πόνο μου ξεχνώ”.

 

ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ...

ΜΑΜΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΨΕΙ ΤΟ ΧΙΟΝΙ?ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ?ΘΑ ΚΛΑΙΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ 

ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ?

Κέλλυ μου τα δεντράκια βγάζουν λουλουδάκια για να μπορέσουν να βγάλουν μετά και καρπούς.Όκι μαμά.Δεν τρώμε λουλούγια(λουλούδια εννοεί).Οπότε αρχίζουμε την συνηθισμένη ιστορία μας.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μικρή αμυγδαλίτσα.Ήταν πολύ στεναχωρημένη γιατί δεν μπορούσε να μεγαλώσει και να βγάλει λουλουδάκια....Μια μέρα καθώς ήταν στεναχωρημένη πήγε κοντά της ο κηπουρός και άρχισε να της μιλάει....να της λέει πόσο όμορφη ήταν.....να την θαυμάζει για το ύψος που πήρε και να της λέει ....Αμυγδαλίτσα μου αμυγδαλιά μου σε έχω μέσα στην καρδιά μου......Άρχισε τότε η αμυγδαλιά να σηκώνει τα πεσμένα τησ κλαδιά και να αισθάνεται όμορφα. Πολύ όμορφα....Τι κι αν δεν έχω εγώ λουλούδια σκέφτηκε?Είμαι όμορφη πολύ!!!!Και θα έρθει κι η στιγμή να ανθισω και εγώ και να γίνω ακόμα πιο όμορφη.Πράγματι η αμυγδαλιά την επόμενη χρονιά έγινε όμορφη πολύ και γέμισε τα κλαδακια με καρπούς και λουλουδάκια.Και ο κηπουρός συνέχισε να της τραγουδά και γλυκά να της μιλά.
Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά μας ότι το να είσαι διαφορετικός δεν θα πει ότι δεν είσαι το ίδιο καλός....

Ο ΠΙΠΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ!

Τι συμβαίνει όταν είσαι μαμά δυο παιδιών που αγαπιούνται τρελά αλλά μαλώνουν επίσης τρελά?

Τις περισσότερες φορές δεν παίρνω μέρος στην σύντομη αυτή διένεξη τους διότι γνωρίζω ότι είναι μια ανάγκη να τραβήξουν την προσοχή της μαμάς.Άλλες πάλι φορές ζητάω να βρέθει μια λύση που θα τις ικανοποιούσε και θα σταματούσαν τον καυγά.Αν τώρα δω ότι δεν μπορεί να αποφευχθεί η συμμετοχή μου προσπαθώ μέσα από ένα παραμύθι να περάσω τα μηνύματα που χρειάζονται για να κατανοήσουν το λόγο που γίνεται πραγματικά ο καυγάς.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ?
Θα σας πω την χθεσινή αφορμή του καυγά.Παίζαμε με καλαμάκια και κάναμε κατασκευές (τις οποίες θα σας τις παρουσιάσω σύντομα)και μάλωσαν γιατί η μια είχε 3 μαύρα καλαμάκια και η άλλη κανένα.ΣΟΒΑΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ!Για τα παιδιία είναι όλα σοβαρά.

Το παραμύθι είχε ως βαση το μοιράζομαι και ανταλλάσσω,


Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα σπουργιτακι το οποίο είχε φύγει από τον κήπο που έπαιζαν τα άλλα σπουργιτάκια γιατί του ζητούσαν τα πράγματα του και αυτό δεν ήθελε να τα δώσει.Το σπουργιτάκι αυτό  ο ΠΙΠΗΣ καθόταν σε μια γώνια κουλουριασμένος πάνω στα πράγματα του και παρακολουθούσε τα άλλα σπουργιτάκια που επαιζαν χαρούμενα.Κάποια στιγμή το πλησίασε η μανούλα του και τον ρωτησε:
-Γιατί δεν παίζεις και εσύ με τα άλλα πουλάκια?
-Διότι όλα τα πουλάκια θέλουν τα πράγματα μου και θα μου τα χαλάσουν.
Σκέφτηκε η μανούλα και λέει στο μικρό της σπουργιτάκι.
-Γιατί δεν ζητάς να ανταλλάξεις τα πραγματάκια σου με κάτι που έχουν τα άλλα πουλάκια και δεν το έχεις εσύ?
Ο Πίπης κοίταξε την μανούλα του και με εκπληκτα μάτια της είπε:
-Αυτό δεν το είχα σκεφτεί...Είναι μια πολύ καλή ιδέα.....
Αμέσως έτρεξε στα άλλα πουλάκια και τους είπε την ιδέα της μανούλας του.
Τα άλλα πουλάκια ενθουσιάστηκαν και αμέσως ξεκίνησαν την ανταλλαγή.
Από κει και πέρα δεν ξαναμάλωσαν ποτέ και παίρνανε αυτό που θέλανε τα πουλάκια δίνοντας κάτι απο αυτά που είχαν.
ΚΑΙ ΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!

Αμέσως μετά το παραμύθι τα μικρά μου κοριτσάκια έγιναν τα πρώτα μέλη της ομάδας ανταλλαγής και ζήτησαν να γίνω μέλος και εγώ.
Ελπίζω να μην μου ζήτησουν το αυτοκίνητο μου μόνο!!!!

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΖΩΗ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Όπως ξέρετα είμαι μανούλα 2 κοριτσιών της ΕΒΕΛΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΕΛΛΥ.Είμαι μια ευτυχισμένη μαμά.Όπως οι περισσότερες μαμάδες πιστεύω!Τώρα  όμως....
Πέρασε πολύς καιρός για να καταφέρω να νιώσω ευτυχισμένη!Και μέσα σε όλο αυτό να νιώθω και τύψεις...ΜΑ ΓΙΑΤΙ?....ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ?....ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ?
Ας πάρω την ιστορία από την αρχή.

Με τον άντρα μου μέτα που παντρευτήκαμε δεν θέλαμε να κάνουμε αμέσως παιδιά.Θέλαμε να ζήσουμε λίγο την ζωή μας.DOLCE VITA που λένε.Νομίζω όλοι πολύ κάπως έτσι το βλέπουν.Εγώ όμως είχα περάσει τα 30 και δεν μπορούσα να το καθυστέρησω πολύ.Άσε τα σχόλια του κόσμου....τα ψιθυρίσματα πίσω από την πλάτη σου.....Δεν έδινα σημασία γιατί με τον άντρα μου περνούσαμε τέλεια!!!Ώσπου το καλοκαίρι του 2008 αποφασίσαμε να βάλουμε μπροστά να κάνουμε ένα παιδάκι.έτσι χαλαρά και όμορφα.Πράγματι η εγκυμοσύνη ήρθε αμέσως.όσο παραξενο και να ακουστεί το κατάλαβα όταν έγινε η σύλληψη.Πέρασε ο πρώτος μήνας περνάει ο δεύτερος.Λέω εντάξει τώρα πρέπει να πάω στον γιατρό να δω είμαι?Ένα ερώτημα που τελικά δεν θα είχε θετική απάντηση.Κάνω μια χωριακή και τα πράγματα δεν είναι καλά.Παίρνω τον γιατρό μου αμέσως.Με την ήρεμη του φωνή με καθησυχαζει και μου λέει θα επαναλάβουμε την εξέταση σε μια βδομάδα.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ?Πράγματι μετά απο μια βδομάδα ξανακάνω την εξέταση.ΔΥΣΤΥΧΩΣ!συνεχίζει να μην αναπτύσσεται καλά!για να μην τα αναλύω τελικά αυτή η εγκυμοσυνη δεν προχώρησε.Το πρώτο μου παιδάκι χάθηκε....τα συναισθήματα?μουδιασμα ,άγχος ,απογοήτευση και ένα κενό.Ένα μεγάλο κενό.Μετά απο 3 μήνες μένω πάλι έγκυος στην μεγάλη μου κόρη.Ευτυχώς τα πράγματα κυλούσαν φυσιολογικά.Ώσπου μπαίνω στον μήνα μου.Εγώ σαν τρελή να τρέχω πάνω κάτω γιατί δούλευα ακόμα και γιατί χτίζαμε και το σπίτι μας για να μπορέσουμε να μπούμε μέσα με το μωρό μας.Έρχεται η ώρα του πρώτου καρδιοτοκογράφου.Συζητάμε με τον γιατρό μου να πάω το πρωι.Όμως εγώ είχα τρεξίματα και τον παίρνω εκείνη την μέρα και του λέω θα έρθω το απόγευμα.ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΗΞΕΡΑ....
Πάω το απόγευμα αλλά το προαίσθημα μου μου έλεγε τα πράγματα δεν είναι καλά.ΠΡΑΓΜΑΤΙ...
Κάνοντας το καρδιοτοκογράφημα δεν ακούμε τουσ χτύπους του μώρου.Μια ταραχή επικρατούσε στην αίθουσα....Ξανακάνουμε καρδιοτοκογράφημα σε άλλο μηχάνημα.....50 ΧΤΥΠΟΙ μόνο.....
Σε 5 λεπτά ο γιατρός ήταν εκεί.Πάμε στο δικό του μηχάνημα....50 ΧΤΥΠΟΙ .Καταλαβαίνετε εγώ το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω.ΓΕΝΝΑΜΕ ΜΟΥ ΛΕΕΙ.....ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ....
                                  ΠΑΓΩΜΑΡΑ....ΑΓΧΟΣ....ΚΛΑΜΑ....
Μπαίνω χειρουργείο και το μόνο που έκανα ήταν να προσευχομαι στην ΠΑΝΑΓΙΑ.
Γεννάω.....ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΖΕΙ.....ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ....Η ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ?....
Μετά από 3 μέρες στο νοσοκομείο φεύγουμε.Πάμε σπίτι μας.Με την διαφορά ότι το παιδί δεν ήταν καλά.
Ξαναπάμε στην παιδίατρο μας.Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η!Ο κόσμος καταρρευσε γύρω μου.θύμαμαι μόνο όταν έφτασα στο νοσοκομείο.το παιδί έκανε αρρυθμίες και πρέπει να νοσηλευτεί.Ο παιδοκαρδιολόγος επιμένει.Περιττό να σας πω ότι το να βλέπεις το παιδί σου διασωληνωμενο είναι τραυματικό.....
Περνάνε οι μέρες....επισκέψεις?15 λεπτα κάθε πρωι και 15 λεπτα κάθε απογευμα.Ενίοτε και μονο ο ένας από τους δύο.....χωρις θηλασμο.....χωρις αγκαλιά.....
Σε μια από τις επίσκεψεις μας η νοσοκόμα μου λέει...δεν τρωει....θέλετε να το πάρετε αγκαλιά μήπως και φάει?Θα νιώσει και αυτό καλά....ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ.ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10 ΜΕΡΕΣ....Τρώει κανονικά.Γελάει και μένα ο κόσμος μου φωτίζεται....φεύγω ήρεμη....πάω για ύπνο.....τα όνειρα μου για πρώτη φορα εύχαριστα...μέχρι που το τηλέφωνο με ξύπνάει...Κα ΔΑΜΙΑΝΑΚΗ.ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΙ....ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΣΗ ΩΡΑ.....ΘΑ ΔΙΑΚΟΜΙΣΤΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΑΘΗΝΑ.....
Ήμασταν σε 5 λεπτέ στο νοσοκομείο.Ακόμα δεν ξέρω πως....ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΩ....ΟΥΡΛΙΑΖΩ.....ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΑΘΗΝΑ...Αρχίζει ο γολγοθάς όμως.τί ζημιά έχει προκληθεί.γιατί έγινε το επεισόδιο....ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΘΑΡΕΣ.....5 μέρες ακόμα και βγαίνουμε.ΣΑΝ ΑΙΩΝΑΣ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ....
ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΑΚΟΜΑ.
Ακόμα και σήμερα που το παιδί μου είναι υγιές ακόμα και σήμερα ξυπνάω και πάω να δω αν αναπνέει....Ακόμα και σήμερα αγχώνομαι να μην της άφησε αυτή η ιστορία καταλοιπα.Μου πήρε πολύ καιρό να ηρεμήσω και να ζήσω το παιδί μου σαν παιδί και όχι σαν ένα βιβλιο ανάπτυξης ανά ηλικία.Ευτυχώς σε όλο αυτό είχα την στήριξη του άντρα μου και την αγάπη των παιδιών μου.Το άρθρο αυτό το έγραψα γιατί σήμερα πριν φύγει το παιδί μου μου είπε ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΖΩΗ....

ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΕΒΕΛΙΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ!!!!!