ΜΙΑ....ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Η ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ
 
Μυγδαλίτσα, μυγδαλιά
πώς μαράθηκαν οι ανθοί σου;
Έλα, ιδές την, κοπελλιά
και ριζώσου στην αυλή σου!

Με κλεισμένα τα μπουμπούκια

μια μικρούλα κερασιά

 κάποια μέρα του Φλεβάρη
λέει στην αμυγδαλιά:

“Γιατί βιάστηκες ν΄ανθίσεις
όμορφή μου Αμυγδαλιά;
Δεν κρυώνεις, δεν παγώνεις
δε φοβάσαι το χιονιά;”

 “Τον φοβάμαι η καημένη
σαν φυσάει δυνατά
και τα άσπρα μου λουλούδια
τα παγώνει, τα μαδά.

Μα ανθίζω για να δώσω
στα μελίσσια που πονώ,
λίγο μέλι η καημένη
και τον πόνο μου ξεχνώ”.

 

ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ...

ΜΑΜΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΨΕΙ ΤΟ ΧΙΟΝΙ?ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ?ΘΑ ΚΛΑΙΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ 

ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ?

Κέλλυ μου τα δεντράκια βγάζουν λουλουδάκια για να μπορέσουν να βγάλουν μετά και καρπούς.Όκι μαμά.Δεν τρώμε λουλούγια(λουλούδια εννοεί).Οπότε αρχίζουμε την συνηθισμένη ιστορία μας.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μικρή αμυγδαλίτσα.Ήταν πολύ στεναχωρημένη γιατί δεν μπορούσε να μεγαλώσει και να βγάλει λουλουδάκια....Μια μέρα καθώς ήταν στεναχωρημένη πήγε κοντά της ο κηπουρός και άρχισε να της μιλάει....να της λέει πόσο όμορφη ήταν.....να την θαυμάζει για το ύψος που πήρε και να της λέει ....Αμυγδαλίτσα μου αμυγδαλιά μου σε έχω μέσα στην καρδιά μου......Άρχισε τότε η αμυγδαλιά να σηκώνει τα πεσμένα τησ κλαδιά και να αισθάνεται όμορφα. Πολύ όμορφα....Τι κι αν δεν έχω εγώ λουλούδια σκέφτηκε?Είμαι όμορφη πολύ!!!!Και θα έρθει κι η στιγμή να ανθισω και εγώ και να γίνω ακόμα πιο όμορφη.Πράγματι η αμυγδαλιά την επόμενη χρονιά έγινε όμορφη πολύ και γέμισε τα κλαδακια με καρπούς και λουλουδάκια.Και ο κηπουρός συνέχισε να της τραγουδά και γλυκά να της μιλά.
Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά μας ότι το να είσαι διαφορετικός δεν θα πει ότι δεν είσαι το ίδιο καλός....